In 1990 ben ik als docent drama/regisseur afgestudeerd aan de toneelacademie Maastricht. In al die jaren heb ik vele en heel verschillende theaterprojecten gemaakt ontstaan uit bestaande toneelteksten, kinderboeken en ook regelmatig uit improvisaties over onderwerpen waar ik graag een voorstelling over wilde maken. Wat mij drijft? Ik houd van het onderzoeken en ontrafelen van verhalen. Ik houd van zwaarte en lichtheid met elkaar verbinden. Ik houd van met mijn spelers samen het mooiste naar boven halen. Ik houd van het voorspelbare, onvoorspelbare, uitgesproken en onuitgesproken gedrag van alle personages die ik ben tegengekomen. En ik houd van echtheid.
Dit keer aan de slag met ‘An inspector calls’ van J.B. Priestley, geschreven in de winter van 1944-1945. Een tekst die al vele decennia over de hele wereld wordt gespeeld en ook nu aan kracht niet inboet.
Mirjam over YrroS!
Met heel veel plezier zei ik voor de tweede keer ‘ja’. Dit keer op de vraag of ik ‘De inspecteur en het dode meisje’ wilde regisseren. Wat een lekker cluppie. Sinds half januari zijn we met twee vrouwen en vier mannen aan het repetitieproces begonnen en krijgen de personages en het verhaal hun vorm. Het is voor een regisseur een cadeau met deze groep enthousiaste spelers te mogen werken aan deze tekst, die ik niet in 1910 wil laten plaatsvinden, maar een zekere tijdloosheid wil geven. Alle zes de spelers onderzoeken en denken mee. Samen onze versie vormend van dit serieuze, pijnlijk grappige en maatschappijkritische stuk. De combinatie van lef, talent en gedrevenheid om samen iets moois te willen maken, zorgt dat het publiek weer een verrassende voorstelling zal gaan zien.
Geef een reactie