In Huis aan Zee spelen negen mensen het verhaal van een bonte verzameling personen, die in een herberg samen komt. Ze zijn allemaal onderweg en op zoek: de schrijver zoekt het beste verhaal, de minnares de minnaar, de bange vrouw het vrij zijn van angsten, de vriendin wil alles onder controle houden, de verteller zoekt de rode draad, de schilder zoekt het begin en de hoogleraar het einde van de zee.  Ze overleven een zware storm en uiteindelijk vervolgen ze ieder hun eigen weg. Allemaal hebben ze er iets gevonden; niet altijd exact datgene wat ze zochten, maar toch vinden ze allemaal een verloren puzzelstukje van zichzelf terug. Uiteindelijk durven ze weer te dromen….wat is een mens zonder dromen? In het verhaal gaat niet alles zonder slag of stoot, toch blijven de spelers steeds op zoek naar het verhaal dat verteld moet worden.

Huis aan Zee is het best te omschrijven als een pleidooi voor ieders eigen zoektocht waarin dromen als leidraad dienen. Een voorstelling met filmische beelden; waarin tekst en beweging hand in hand gaan en elkaar versterken.