‘Mijn Elektra’, een moderne klassieker met thema’s die zo oud zijn als de mens zelf en toch door de eeuwen heen altijd weer terugkeren en blijven fascineren. Een toneelstuk dat ontroert en onthutst tegelijk. Een stuk waarin wit een zwarte keerzijde heeft en omgekeerd. Een stuk waarin stug vasthouden aan standpunten leidt tot bizarre afwegingen. Een stuk, kortom, dat je ook in het hier en nu niet onbewogen laat..

Je moet het maar kunnen; zoals Elektra (Lianne) trouw aan jezelf te blijven. Aan concessies doet zij niet, omdat zij in de ban is van het verleden waardoor haar leven en haar houding jegens haar moeder bepaald wordt door wrok en woede. Maar ook onderliggend de ontkende behoefte aan liefde van haar moeder.
Haar strijd is haar waarheid. Haar strijd is meeslepend en de vraag is: hoe ver gaat Elektra om haar doel te bereiken. Haar moeder te laten vermoorden door haar jongere broer als wraak na de moord op haar vader.

Het verhaal speelt zich af in een wereld waar angst regeert en mensen zich hebben te schikken in hun lot.
Centraal staan Klytemnestra (Lida) en Elektra, moeder en dochter die beiden hun eigen verhaal vertellen, open en eerlijk. Beiden zijn niet in staat ooit begrip te hebben voor elkaars overtuiging. Hun gelijk is tevens hun ongelijk. Zwart en wit, zwart en wit.
Door afkomst en cultuur zijn beiden gedoemd zich te schikken in hun lot. Noodlot.

Direct aan het begin van het stuk is daar een vrouw (Jacky) die als buitenstaander het verhaal verbindt met het publiek. Zij beseft dat afkomst en cultuur tradities met zich meebrengt en offers vergt. Dat vrijheid van denken en handelen alleen mogelijk is in een vrije omgeving.

Als de sinistere Opvoeder (Eric) , Orestes (Job), de broer van Elektra en zoon van Klytemnestra terugbrengt naar zijn familie heeft hij één doel voor ogen. Macht. Macht over het land waarover Klytemnestra regeert en macht over Elektra die hij wil bezitten. Orestes zet hij in als pion. In feite is hij symbool voor wat macht achter de schermen kan veroorzaken.

De jonge Orestes, voortdurend gemanipuleerd door zijn omgeving, schikt zich uiteindelijk in zijn lot, omdat zijn opvoeder immers het beste met hem voor heeft.

Elektra is strijdbaar en wacht ogenschijnlijk gelaten op de terugkeer van haar broer want hij alleen kan haar bevrijden van haar zelfopgelegde leven vol wrok en haat.

Klytemnestra vecht vol vuur voor haar kinderen. Voor de liefde van Elektra en en om Elektra en Orestes te behoeden voor een leven wat beheerst wordt door gewelddadigheid en angst.

In dit verhaal staat deze vraag centraal: in hoeverre zijn wij zelf verantwoordelijk voor de wereld om ons heen. De mooie dingen maar ook de lelijke zoals geweld. En als wij inderdaad mede verantwoordelijk zijn kunnen we dan slechts blijven toekijken?
Geen mens kan leven voor een ander mens. Je zult zelf keuzes moeten maken en je verantwoordelijkheid hiervoor zelf moeten dragen.

Ine Masseling
regisseur